Przecenione z 18 zł na 15 zł białe wytrawne winko z południa Francji okazuje się niezłym rozwiązaniem na gorące dni. Wino o mocnych nutach owoców i kwiatów (choć wytrawne) i niedużej kwasowości może być znakomitą podstawa do szprycera. Wystarczy do wina dodać lodu i mocno gazowanej wody mineralnej. I świetnie wchodzi i świetnie chłodzi.
A jak jesteśmy “w pięknych okolicznościach przyrody” to też pójdzie, ale starajcie się je schłodzić.
Warto.
To dobry przykład wina, które nawet jak jest tanie, jest niewarte swojej ceny. Wino mocno rozwodnione, w zasadzie bez jakichkolwiek ciekawych cech. Mocno schłodzone jeszcze może da się wypić. Tylko po co.
Nie warto, nawet jak jest po 13 zł. A standardowo po 15 zł to już zupełnie nie.
Gdzieś z olbrzymiego regionu Castilla la Mancha pochodzi wino, które stanowi kopię innych win kastylijskich – win z apelacji Rueda. Ale kopia wyszła całkiem nieźle – wino ma przyjemne aromaty owocowe, mocne nuty mineralne (takie jakby trochę słonawe) i miłą kwasowość. Mocno schłodzić i będzie jak znalazł na upalny letni dzień. Albo do lekkich sałatek w porze lunchu. I to chyba tłumaczy tę rybę na etykiecie.
Dobra relacja ceny do jakości. Warto.
Rzadko prezentowane wino półwytrawne tu wypada akurat całkiem nieźle. Wino ma niezły aromat i przyjemny smak, trochę o zbyt małej kwasowości. Jak na mój gust. Ciekawostką wina są aromaty białych kwiatów i silne nuty mineralne (to taka słonawość w smaku), typowe dla białych win z Douro. Dwadzieścia złotych to trochę za drogo, ale do pstrąga czy dorsz z grilla się sprawdzi.
Wino dostępne w Biedronce prawie non-stop. Cena zazwyczaj to 20 zł, ale można załapać się na promocję. To białe wino jest wytrawne i bogate w zniuansowane nuty zapachowe i smakowe. A to za przyczyną gron ze szczepów moscatel galega branco, rabigato, codega do larinho, malvasia fina.
Za 20 zł, raczej nie warto, za 17 zł już prędzej. Mocno schłodzone do szprycera (na gorące letnie dni) lub do sałaty z vinegrete. Więc może być, ale szału nie ma.
A wtedy nadeszło lato i wszyscy po zrzuceniu kożuchów zorientowali się, że czas przestawić się na inne wina. Pognali do sklepów i …. I nie dokończę, bo co kupili, to ich sprawa. Ja kupiłem winko ze Słowenii, które po odpowiednim schłodzeniu okazało się bardzo przyjemne czy jako aperitif, czy jako towarzysz letnich sałatek. Przyjemnie owocowe, z odpowiednią do tego kwasowością i lekką szorstkością.
Brać, bo warto.
Dla miłośników słodkich i aromatycznych win musujących to dobry wybór. Dla mnie trąciło sztucznością i nutami rodem z oranżady Hellena.
Nie warto.
Marsala jest jednym z mniej znanych win wzmacnianych, produkowanych w okolicach miasta Marsala na Sycylii. Jest mniej znane niż sherry czy porto, ale dobrze wyprodukowane całkiem smaczne i ciekawe.
Produkt z Biedronki raczej do nich się nie zalicza – jest paskudną kombinacją słodkiego soku winogronowego ze spirytusem niewiadomego pochodzenia. Niszczy renomę marsali, jako trunku, ale przed wszystkim jest po prostu paskudne.
Nie warto kupować. Omijać szerokim łukiem.
To ciekawe wino, gdzie nuty miodowe i waniliowe łączą się z nutami cytrusowymi. Wino przecenione i raczej nie do picia solo – jeśli planujesz pierś z kurczaka w sosie własnym lub rybę w tłustym sosie śmietanowym – to wino do tych potraw. Kwasowość z nutami miodowymi i waniliowymi znakomicie współgra z takimi potrawami.
Warto spróbować, bo z Rías Baixas pochodzą raczej wina świeże, ożywcze. To jest ewenement.
Ale warto spróbować.
Chilijskie chardonnay, które nie smakuje jak chardonnay z Europy. Szczególnie z Francji. Jest może mniej szlachetne, ale przyjemniejsze w odbiorze. Aromaty brzoskwiń i ananasa w zapachu, w smaku owocowe i kwasowe, choć bez przesady. Wino standardowo za 20 zł, można upolować w promocji za 15 zł. Wtedy zdecydowanie warto.
Pić solo jako aperitif albo na miły babski wieczór.
